Seminarie Bovendonk – 1.
*(Intentie van de redactie is om ieder kwartaal, een item over Bovendonk te publiceren.)
“Kamelenkot” van architect Pierre Cuijpers Bouwjaar: 1905-1908 Rijksmonument ID: 525965
Pastor Toon Hommel , redder van het huidige Bovendonk bij het “Kamelenkot” (foto uit:1983)
Links van het seminarie staat een klein, vierkant gebouw, dat door de studenten schertsend het “kamelenkot” werd genoemd, waarschijnlijk omdat het dichtbij de boerderij stond en een piramidevormig dak had.
In werkelijkheid herbergde het een verlichtingsinstallatie, typerend voor Cuypers, die de nieuwste technieken toepaste voor modern comfort. Bovendonk werd namelijk verlicht met acetyleengas. Dat werd in het huisje geproduceerd met een zogenaamde carbidklok en via ijzeren leidingen naar de centrale gangen gevoerd. Bij verbranding van het gas in de lampen, gaven deze een helder wit licht. Toen het seminarie rond 1920 werd aangesloten op het elektriciteitsnet, werd het gashuisje buiten gebruik gesteld.
In 1931 werd het “kamelenkot” omgevormd tot badhuis: omwille van de privacy werden de ramen dichtgemetseld. De seminaristen gingen er één keer per week onder de douche, een in die tijd normale frequentie. Weliswaar was Bovendonk al in 1925 aangesloten op de waterleiding, maar mogelijk in verband met de soberheid kwamen er pas in het midden van de jaren 1950 gemeenschappelijk badkamers in de Noord- en Zuidbouw.
Rond 1980 werd het terrein ten zuiden van het seminarie bestemd voor woningbouw. Ook het oude gashuisje dreigde gesloopt te worden, maar Centrum Bovendonk kocht het terug en gaf het een nieuwe bestemming, nu als openbare Mariakapel. Het altaar kwam uit de eerste seminariekapel (ca.1820) en was teruggevonden op de zolder van de boerderij. Verder hing er een schilderij van de martelaar-bisschop Oscar Romero (1917-1980); de bedoeling was dat er meer afbeeldingen van moderne heiligen zouden volgen, maar met het vertrek van pastor Toon Hommel twee jaar later zou het project zijn voornaamste drijfveer verliezen. De kapel werd ingezegend op 1 mei 1983 door vicaris-generaal A. Theeuwes.
De Mariakapel was helaas geen lang leven beschoren. Nog geen tien jaar later moest ze alweer gesloten worden wegens vandalisme. Sindsdien is het “kamelenkot” in gebruik als opslagruimte en fietsenstalling. Het “ijzeren paard” is nog lang geen kameel, maar in elk geval past de huidige functie van het huisje beter bij de naam die het al meer dan een eeuw draagt.
