Kees van Unen

Cees van Unen uit Hoeven een der laatste afslagers 

Hoeven – Tijdens de onlangs gehouden rommelmarkt ten bate van het plaatselijke missiecomité Homikoo zagen we nog een ouderwetse openbare verkoper aan het werk. Als afroeper of afslager fungeerde namelijk de 68-jarige Cees van Unen uit de St. Janstraat in Hoeven. In deze functie is hij geen onbekende figuur in het West-Brabantse, omdat Kees regelmatig is opgetreden als afroeper bij openbare verkopingen, die door notaris Damen uit Oudenbosch werden gedaan. “Het aantal openbare verkopingen loopt momenteel erg terug” vertelt Cees.  

Cees van Unen

 “Ik heb dit jaar nog geen enkele openbare verkoping gedaan, terwijl dit soort van verkopingen vroeger regelmatig voorkwamen. Ergens is het wel te begrijpen, dat de mensen niet zo happig zijn op een openbare verkoping, want hierop drukt een last van 12%, terwijl de lasten bij een onderhandse verkoping slechts 7% bedragen. Ik doe dit baantje zeker al 25 jaar en dan maak je toch wel eens leuke dingen mee, vooral wanneer er iets verkocht moet worden bij gerechtelijk bevel of bij beslag vanwege een belastingschuld. Deze twee laatste vormen zijn natuurlijk niet de prettigste verkopingen omdat men dan vaak vervelende gezichten ontmoet. Maar interessant blijft het toch wel. Ik heb er nooit mijn hoofdberoep van gemaakt; mijn eigenlijke vak was tot mijn 65ste jaar schoenmaker en zodoende kon ik er vrij gemakkelijk uit wanneer er ergens een verkoping was. Nu ik gepensioneerd ben, heb ik er meer tijd voor, maar er zijn vrijwel geen openbare verkopingen meer. Vandaar dat ik tijdens de Hoevense rommelmarkt mijn oude nevenberoep dat duidelijk aan het uitsterven is, heb kunnen ophalen.

1. Ik heb altijd het liefst verkocht bij opbod, waarbij ik dus het geboden bedrag afriep. Dat ging dan als volgt; ik roep b.v. 100 gulden geboden, een maal, twee maal, drie maal verkocht, waarbij dan de verkoper nog het recht had om een bepaalde zaak op te houden, wanneer naar zijn mening het geboden bedrag te laag was.
2. Ik heb op deze manier ook heel wat huizen verkocht, waarbij dan wel het verschil was, dat in de wijk het huis of onroerend goed werd ingezet voor een bepaald bedrag en de andere week de toeslag volgde. Deze vorm van verkopen bij opbod is veel leuker dan het zogenaamde afmijnen.
3. Afmijnen vind ik zo’n zenuwachtige bedoening en dat kun je aan de kandidaat-kopers dan ook duidelijk merken. Ik begin dan met een bepaald bedrag en daal van lieverlee af, waarbij de kopers “mijn” moeten roepen als de prijs hun gunstig ligt. Op deze wijze gaat een verkoop meteen af en is er maar weinig bedenktijd, hetgeen van de liefhebbers van een bepaalde zaak een uiterste concentratie vraagt”